ناراحتی از عدم ایمان کافران

رسول خدا همۀ انسانها را دوست می داشت و خواهان نجات و سعادت همگان بود، تا انجا که از کفر ورزیدن کافران سخت اندوهگین می شد که چرا آنان با خود چنین می کنند، و این دلسوزی به حدّی بود که خداوند خطاب به آن حضرت فرمود: لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلاّ یَکُونُوا مُؤْمِنینَ. گویی می خواهی جان خود را از شدت اندوه از دست دهی به خاطر اینکه آنها ایمان نمی آورند. (شعراء،3)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *